Niet begrijpen maar geloven

One cannot understand Russia by reason,
Cannot measure her by a common measure:
She is under a special dispensation
- One can only believe in Russia.

 Fyodor Tyutchev

Wanneer je je een beetje begint te verdiepen in Rusland kom je zonder twijfel in aanraking met dit citaat. Fjodor Tjoettsjev was een negentiende eeuwse dichter, (voor de kenners, hij hoort in het rijtje de 'grote drie van de negentiende eeuw' samen met Lomonsov en de Russisch trots Pushkin) hij beschreef Rusland als iets unieks, al voor het hele communistische spektakel.
De bekendste russofiel Jelle Brandt Corstius citeerde Tjoettsjev en mijn colleges over Rusland op de universiteit begonnen met dit citaat. Misschien moet ik eens stoppen met het proberen uit te leggen wat ik in dat rare, grote en harde Rusland moet doen, maar gewoon vertellen dat je Rusland niet kan begrijpen, dat je er enkel in kan geloven. Hoe kan ik dat nou even in twee zinnen onder woorden brengen? Het is een mooie gedachte. Misschien wordt het enkel zo vaak geciteerd om mede russofielen een hart onder de riem te steken wanneer het hen teveel wordt.
Is het waar? Is Rusland niet te begrijpen? Ik weet het niet. Misschien kan ik het over drie maanden vertellen..

Mijn ervaring met Moskou is dat het snel gaat, dat het chaos lijkt maar dat er een enorme logica achter verscholen lijkt te gaan. Wie van 'go with the flow' zijn levensmotto wil maken moet niet op een innerlijke reis naar India gaan, maar proberen mee te draaien in Moskou. Zeker wanneer het spits is lijkt het alsof de groepen mensen als scholen vissen door de straten gaan. Zie je ook wel eens een zwerm vogels of een school vissen die als een grote chaotische massa bewegen, maar zonder met elkaar te spreken precies lijken te weten  waar ze naar toe gaan? Zo bekijk ik van een afstandje hoe Moskou beweegt. Ook ik probeer mee te bewegen met de zwerm van mensen.. Het verschil is dat ik doe alsof ik weet wat de bedoeling is... Stiekem heb ik geen idee. Je hebt geen andere keus dan 'go with the flow'. Het ergste is wanneer de visjes een metro ingezogen worden. Het lijkt een soort windvlaag, een onder water stroom. Er is natuurlijk een plek in de zwerm voor diegene die de metro in willen, maar hoe moet ik weten wat precies de positie is van de metrogangers en die voor degene die door willen lopen? Ik probeer me dan nog uit de stroom te worstelen, mensen kijken mij uiterst geïrriteerd aan, ik breng hun hele systeem in de war.

Het is een groot avontuur en ik doe mijn uiterste best mijn plekje te vinden. Nog drie maanden zoeken en proberen. Misschien kan ik dan zeggen dat ik Rusland een beetje beter begrijp. Tot die tijd blijf ik vooral geloven.